Verkefnið CE merkingar fyrir viðarvinnslur sem vinna með íslenskan efnivið, hlaut vilyrði fyrir styrk úr úthlutun Asksins að fjárhæð 4.000.000,- kr

Við upphaf verkefnisins má spyrja viðeigandi spurninga. Vitum við til hvers við stundum nytjaskógrækt? Hvernig er þekking Íslendinga á timburgæðum í dag? Erum við algjörir nýgræðingar?

Við höfum þekkingu á því hvernig við nýtum timbur, frá því fyrstu landnámsmennirnir komu frá Noregi og fram til dagsins í dag, í því hvernig flokka á timbur og umgangast það.

Þegar við hófum að byggja alvöru timburhús fengum við timbur af góðum gæðum frá Noregi (Katalóghúsin komu frá Noregi) og þekking hérlendis á gæðatimbri efldist til muna.

Síldin kom og síldarkaupmenn gerðust timburkaupmenn á nítjándu öldinni. Rússatimbrið, svo kallaða, var haft í vöruskiptum án þess að nokkrar kröfur væru gerðar til gæða. Þekking á timbri og flokkun fór dvínandi í kjölfarið.

Timbur var flutt inn frá Kanada upp úr 1960 og timburflutningar frá Eistlandi og Lettlandi hófust um 1985. Upp frá því voru gerðar úrbætur á eftirliti með timburgæðum